Stan książki dobry, lekko porysowana okładka.
Okładka twarda, stron 335
Pojęcia Chiny używa się w odniesieniu do krainy historycznej, obejmując wówczas całokształt chińskiej historii i kultury (zobacz: historia Chin), lub w węższym znaczeniu, w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej. Obecnie dwa państwa uznają się za prawowitych depozytariuszy chińskiej państwowości: Chińska Republika Ludowa czyli Chiny kontynentalne Republika Chińska na Tajwanie, inaczej Tajwan lub Chińskie Tajpej Informacje o współczesnych państwach chińskich zamieszczone są w powyższych hasłach. Chiny to jeden z najstarszych ośrodków cywilizacyjnych świata, o odrębnej i bogatej tradycji muzycznej, teatralnej, literackiej, filozoficznej, historycznej oraz naukowej. Bezprecedensowe w dzisiejszych Chinach jest obecne otwarcie tego kraju na świat i jego szybka okcydentalizacja. Nauka zajmująca się szerokim zakresem zagadnień związanych z Chinami to sinologia. W przeszłości Chiny miały wiele różnych nazw. Rzymianie nazywali je Serica. Od czasów Marco Polo przyjęła się nazwa Kataj (ros. Kitaj, od Kitanów), a w epoce odkryć geograficznych China i wywodząca się od niej nowa nazwa łacińska – Sina, obie pochodzące z sanskrytu (od dynastii Qin), bo Indie były pierwszym krajem Azji, do którego dopłynęli Portugalczycy. Do XVII w. portugalska China i opisany przez Marco Polo Kataj były uważane za odrębne kraje, a na mapach daleko na północ od Pekinu umieszczano Chanbałyk. Jednym z pierwszych, którzy zwrócili uwagę na ten błąd był polski jezuita, o. Michał Boym.
