„Piąty rozdział Dziejów Apostolskich jest zdumiewającym rozdziałem. Zaczyna się od zadziwiającego wydarzenia, jakim była śmierć Ananiasza i Safiry – śmierć będąca karą. Po nim następuje fragment pokazujący cudowny sposób, w jaki moc Boża objawiała się przez apostołów, fragment, który już rozważaliśmy.
Łukasz opowiada, że: „przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów […] . Tak iż nawet na ulice wynoszono chorych i kładziono na noszach i łożach, aby przynajmniej cień przechodzącego Piotra mógł paść na którego z nich. Również z okolicznych miast Jerozolimy schodziło się wielu przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste i wszyscy oni zostali uzdrowieni” (Dz 5:12, 15-16).
Następnie zaś ma miejsce wydarzenie, które będziemy teraz rozważać. Czytamy, że „wtedy wystąpił arcykapłan i całe jego otoczenie, stronnictwo saduceuszów, napełnieni zazdrością” (w. 17). Oto kolejny epizod z życia pierwszego Kościoła i będziemy mu się przyglądać z tego samego powodu, z którego przyglądaliśmy się wszystkim innym wydarzeniem. Chcemy odkryć, czym jest Kościół chrześcijański, jakie poselstwo głosi i co ma do zrobienia w tym świecie. Właśnie tu, w Dziejach Apostolskich mamy autentyczny zapis początków Kościoła. Muszę podkreślić, że zajmujemy się faktami historycznymi, bez których nie byłoby w ogóle Kościoła. Nie ma innego wyjaśnienia jego egzystencji niż to, które musieli znaleźć przywódcy religijni w Jerozolimie. Stanęli bowiem przed poważnym problemem. Zauważyli, że apostołowie byli „to ludzie nieuczeni i prości” (Dz 4:13). Zdumiewali się tym faktem i nie potrafili go zrozumieć. Dalsze wydarzenia podtrzymywały – rzecz jasna – ich zdumienie.
Kościół powstał, kontynuował swe istnienie i był w stanie dokonywać zaskakujących rzeczy, które są zapisane nie tylko w Dziejach Apostolskich, ale także w następującej po nich historii przez całe stulecia aż do dziś, ponieważ miały miejsce pewne wydarzenia – wypadki opisane w Ewangeliach i we wczesnych rozdziałach Dziejów Apostolskich”.
Stron 324, format 155 x 225 mm
