PRZESTUDIUJMY LIST DO HEBRAJCZYKÓW (Hywel R. Jones)

Jezus Chrystus, który zawsze pozostaje „ten sam”, ma więc być głównym celem wytrwałej ufności chrześcijan. Niezrównany apostoł i arcykapłan już przyszedł (3:1). Podobnie jak Mojżesz i Jozue (3:2; 4:8), został posłany przez Boga, lecz przynosi On odpocznienie, którego tamci dać nie mogli. Jak Aaron, a jeszcze bardziej jak Melchizedek (5:1-10; 6:20-10:18), sprawuje On władzę, ponieważ naprawdę rozprawia się z grzechem i jego konsekwencjami. Tłumaczy to logikę wielokrotnego pojawiania się przymiotnika „lepszy” (patrz: 1:4; 7:19.22; 8:6; 9:23; 10:34; 11;16,35) w powiązaniu ze słowami: imię, nadzieja, przymierze, obietnica, ofiara, majętność, ojczyzna i zmartwychwstanie. Jezus Chrystus niesie ze sobą coś zupełnie lepszego niż stary okres przygotowawczy mógł faktycznie dać (11:40). Dni ostateczne to okres pomiędzy dwoma przyjściami Pana Jezusa Chrystusa (9:28). Wspaniale jest żyć w takich czasach. Przychodząc po raz pierwszy, dokonał przebłagania, a przebywając obecnie w niebie, wstawia się za tymi, za których żył i umierał. Spowodował On, że wejście przed Boże oblicze stoi otworem (10:19). Miłosierdzie i łaska stały się dostępne (4:16), a „doskonałe” zbawienie jest do dyspozycji tych, którzy ustawicznie do Boga przychodzą (7:25; Biblia Gdańska). Można skorzystać z pomocy, aby nieustannie ku Niemu spoglądać i wytrwale biec w wyścigu (12:1-2) – by ciągle wierzyć, jak robili to Jego liczni poprzednicy, oraz jak On sam to czynił. Nie ma zatem żadnej wymówki by nie móc wytrwać, ponieważ On nie powstydzi się swojego pielgrzymującego ludu, nie zapomni o nim, ani go nie zawiedzie.