Nigg pisał Księgę pokutników, gdy był już uznanym pisarzem, okrytym niemałą słąwą. W tym skromnym zbiorku – liczącym w oryginale dziewięć portretów – naszkicował obrazy tych, którzy w pewnym momencie wkroczyli na zupełnie nową drogę. Niemal w jednej chwili, nie odwracając się za siebie już nigdy, odmieniali całe swoje dotychczasowe życie. Historie Marii Magdaleny, która poznała rozkosze ciała, Makarego Wielkiego, który doświadczył dramatu samotności, czy Małgorzaty z Kortony, która nagle utraciła wszystko, cały świat, leżący dotąd u jej stóp, opowiedziane barwnie, niewątpliwie poruszają i… nie pozwalają zasnąć, stawiając przed pytaniami, których zwykle udaje się nam unikać.
Walter Nigg podejmuje w Księdze pokutników temat równie ważny, co w dzisiejszych czasach niechętnie podejmowany, mianowicie kwestię skruchy i sakramentu pojednania. Autor, nakreślając sylwetki postaci, ukazuje problem odwiecznych ludzkich zmagań z własnym sumieniem i bolesną przeszłością. Przedstawia nam historie dawne i współczesne, nie boi się ani trudnych pytań o nasze zranione człowieczeństwo, ani jeszcze trudniejszych odpowiedzi.
Walter Nigg (1903-1988) studiował protestancką teologię i filozofię na uniwersytetach w Getyndze, Lipsku i Zurychu. Był pastorem Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w szwajcarskim Dällikon i adiunktem historii Kościoła w Zurychu. Zasłynął przede wszystkim jako autor bestsellerowych książek, w których po mistrzowsku nakreślił sylwetki świętych, myślicieli, artystów i heretyków wszystkich wieków chrześcijaństwa. Jako protestant przez całe życie interesował się tematem podejścia do świętości w Kościele katolickim, przez co należy do jednych z najwybitniejszych postaci w szwajcarskim teologii.