Wystarczy tylko ciepły, serdeczny powiew przyjaźni, przynoszący radość życia spoza kręgu ograniczeń i lęków, a już zakwita tajemniczy ogród przygody zwanej życiem. Ten szczególny czar, ten dar ofiarowany jedynie człowiekowi pojawia się zawsze, nawet w najtrudniejszych chwilach, gdy zjawia się ktoś bliski sercu… znajdźmy chwilę, by odnaleźć w sobie poczucie dobra, które warto ofiarować drugiemu człowiekowi…
Senator Rzeczpospolitej
(ze Wstępu)
Katarzyna Zychla zwraca naszą uwagę na dobro, często tak ulotne, wręcz niewidzialne, a tak bardzo znaczące… Tekst ten można traktować niemal jak podręcznik dla rodziców oraz starszych dzieci doświadczających niepełnosprawności własnej lub osób najbliższych czy rówieśników… to także wyjątkowy materiał… do organizacji zajęć rozwijających uczucia społeczne, poczucie empatii, gotowość do niesienia pomocy innym.
Przewodniczący Rady Programowej Działu Integracyjno-Biblioterapeutycznego Biblioteki Śląskiej
(fragmenty Posłowia)
wypowiedzi młodych czytelników:
Jakub, 13 lat
Urzekło mnie, że historia ta mówi wiele o zrozumieniu drugiego człowieka, o akceptacji samego siebie. Podoba mi się również to, iż przywołuje problem tolerancji osób niepełnosprawnych. A przecież i nas może kiedyś spotkać nieszczęście. Ola była najzwyklejszą nastolatką, najzwyklejszą…
Kasia, 13 lat
Teraz wiem, że ludzie niepełnosprawni potrafią się cieszyć życiem mimo utrudnionego funkcjonowania i ograniczeń. To opowiadanie daje do myślenia i uczy szacunku do nich. Powinno być obowiązkową lekturą szkolną, gdyż w dzisiejszych czasach młodzież jest bardzo nietolerancyjna.
Kasia, 14 lat
Zrozumiałam, że życie jest pięknym darem, który otrzymaliśmy, i że trzeba żyć pełnią życia. Przykre jest to, że często osoby w pełni zdrowe nie dostrzegają, co tak naprawdę mają, i pozbawiają się radości.
Ola, 13 lat
Ta opowieść przekonuje, że potrafimy pogodzić się z najgorszym, że umiemy
przezwyciężyć ból i strach.
Agnieszka, 14 lat
Nie przejmuj się, że jesteś inny od reszty. Jeśli jesteś wśród ludzi, którzy Cię kochają, zrozumieją Cię! Nie czuj się gorszy!
Bartosz, 13 lat
Gdyby przeczytała to moja koleżanka, która była w takim stanie, jak Ola, zrobiłaby pewnie to samo, co ona – to, co podpowiadał jej Wiatr. Gdy tylko wrócę do domu, zadzwonię do niej, by z nią porozmawiać.
I dziękuję za wydanie tego opowiadania.
Konrad, 13 lat
Książka idealnie nawiązuje do naszego życia codziennego – nie powinniśmy niepełnosprawnych traktować inaczej niż jako zwykłych, normalnych ludzi.
Dominik, 14 lat
Moim zdaniem Aleksandra dużo straciła, ale też dużo zyskała – odnalazła sens życia.
Wypadek musiał być dla niej wielkim ciosem, mimo to przetrwała. Na pewno pomógł jej w tym Bóg – Przyjaciel – Wiatr…
Edyta, 15 lat
Dziewczyna ma wyobraźnię. A to pomaga. Pomaga być szczęśliwym. Dzięki temu można otworzyć „trzecie drzwi”, które dla zwykłych ludzi są ukryte…
Aleksandra, 14 lat
Opowiadanie to pomaga wierzyć w Boga, w szczęście, w ludzi, i rzecz jasna – w siebie… Wzruszy niejednego twardziela do łez.
Karolina, 15 lat
Płyta CD, książka w MP3.
